* δυστυχώς το wordpress είναι αρκετά περιοριστικό για την διάθεση που έχω κάθε φορά για αλλαγή (στο..ντεκόρ κυρίως!), οπότε μετακόμισα σε πιο ευοίωνα μέρη!
* απλώς πατήστε στη φράση «νέο μου σπίτι» παραπάνω και θα μεταφερθείτε εκεί!
(..στις βόρειες χώρες, λένε, η κατάθλιψη είναι συχνότερο «φαινόμενο» απ΄ότι σε άλλες χώρες..πιθανόν λόγω έλλειψης ήλιου..)
Αχ, αυτές οι αχτίδες του ήλιου πόσο πολύτιμες είναι!
Όλοι στη ζωή μας έχουμε ψάξει για μια ακτίνα φωτός, κάτι να γυαλίζει (όπως είχε γράψει ο τραγουδοποιός)..μια λάμψη στην ομίχλη της ρουτίνας, μια αντανάκλαση φωτός να ταράξει τα στάσιμα νερά της ανιαρής επανάληψης..
Χθες βράδυ η ηλιαχτίδα τρύπωσε στη σκέψη μου τη νύχτα, απρόσκλητη και χωρίς προειδοποίηση καμιά!
Μια λάμψη παλιά (που δεν έχει χάσει την αίγλη της στο παραμικρό) έκανε την εμφάνισή της σε μια κουβέντα που ξεκίνησε τυχαία..σε μια ζωή ξένοιαστη (στο σύνολο) κι οι σκέψεις ίδιες (;) όπως δυο χρόνια πριν!
Το φως παγίδεψε τη σκέψη για ώρες..τρόποι για λύτρωση πολλοί, μα μοιάζει σαν η σκέψη να θέλει να μείνει εκεί…παγιδευμένη στο φως (γλυκιές οι αναμνήσεις παρά το δάκρυ στην επίγευση)! ..Χρώμα βαθύ κόκκινο, έντονο άρωμα μπαχαρικών, γεύση μαλακή κι επίγευση μαύρου πιπεριού (όπως θα ΄λεγαν οι οινογνώστες)..
Λέξεις που έμειναν μετέωρες..σχέδια που γατζώθηκαν στο «θα»….υπόσχεση διαμπερής (πάντα πωλείται ευκολότερα σε δύσκολους καιρούς).
Λατρεύω τον ήλιο του χειμώνα, σε ζεσταίνει χωρίς να σε καίει.
Μ΄αρέσουν οι λάμψεις από σταθερή πηγή φωτός, το φως που δεν στο ρίχνουν κατάματα σαν να σε ανακρίνουν.
(..στις βόρειες χώρες εξακολουθούν να γιατρεύουν την κατάθλιψη με φωτοθεραπεία..)
τροφή: ..κάθε ουσία που παίρνει από το στόμα ένας άνθρωπος ή ένα ζώο και που είναι απαραίτητη για τη συντήρηση και την ανάπτυξή του
(μτφ.) «πνευματική» τροφή: ..ό,τι καλλιεργεί το πνεύμα και την ψυχή
Όπως κάθε χρόνο, οι απανταχού bloggers λαμβάνουν μέρος στη διεθνή μέρα δράσης των blogs δημιουργώντας μια ανάρτηση με κοινό θέμα.
Φέτος η μέρα αυτή συμπίπτει με την παγκόσμια ημέρα διατροφής (η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου, γιατί 16-10-1945 ιδρύθηκε ο παγκόσμιος οργανισμός τροφίμων και γεωργίας του ΟΗΕ.).
Το θέμα λοιπόν είναι η τροφή..
..σίγουρα η έλλειψή της αυξάνεται ραγδαία με το πέρασμα των χρόνων και αυτό οφείλεται και κατά ένα μεγάλο μέρος στην οικονομική κρίση που ολοένα μεγαλώνει..
Ο συναγερμός χτυπάει, αλλά…ποιός ακούει;
Εδώ θα «γιορτάσουμε» τη μέρα αυτή με μια «καλλιτεχνική ελάφρυνση»!
Θα θυμηθούμε κινηματογραφικές ταινίες με θέμα ή/και τίτλο την τροφή, το φαγητό..ιστορίες μελαγχολικές, αστείες, πικρές, γλυκιές…
5..4..3..2..1..φώτα, κάμερα, πάμε!
«Babette ‘s Feast» (1987, σκηνοθεσία: Gabriel Axel)
Η γιορτή φαγητού, το φαγοπότι που ετοίμασε η Babette για να τιμήσει τα 100 χρόνια απ΄τη γέννηση ενός πάστορα μετά τον θάνατό του.
«Kitchen Stories»(2003, σκηνοθεσία: Bent Hamer)
Σουηδός ερευνητής ταξιδεύει στη Νορβηγία και παρατηρεί τις καθημερινές συνήθειες ενός άντρα στην κουζίνα του, καθώς κάθεται σε καρέκλα η οποία έχει τοποθετηθεί σε συγκεκριμένο σημείο της κουζίνας (..στρατηγικά επιλεγμένο!) και δεν επιτρέπεται να μιλήσει στον άντρα που παρατηρεί.
«Eat Drink Man Woman» (2001, σκηνοθεσία: Ang Lee)
Πατέρας σεφ ζει με τις τρεις κόρες του κι ενώ αυτός μαγειρεύει, οι κόρες ψάχνουν την καλύτερη συνταγή για…ρομαντικές στιγμές!
Σ΄αυτή την ταινία βασίστηκαν οι επόμενες δύο..
«Soul food» (1997, σκηνοθεσία: George Tillman Jr.)
Η μητέρα για 40 χρόνια κρατούσε δεμένη την οικογένεια οργανώνοντας το γεύμα της Κυριακής μέχρι που μπήκε στο νοσοκομείο. Τα γεύματα σταμάτησαν κι οι τρεις της κόρες άρχισαν να καυγαδίζουν ώσπου η μάνα βρήκε κόλπο να ενώσει ξανά την οικογένεια!
«Tortilla soup» (2001, σκηνοθεσία: Maria Ripoll)
Πατέρας σεφ, που έχασε την αίσθηση της γεύσης μετά από τον θάνατο της συζύγου του, μαγειρεύει για τις τρεις κόρες του, οι οποίες διακωμωδούν τις «παλιές οικογενειακές συνήθειες» και ψάχνουν ευκαιρία να ζήσουν τη ζωή τους εκτός οικογένειας.
Βουτιά από ψηλά.. 