Βουτιά από ψηλά..

(σε μνήμες αμνησίας και καπνούς της φαντασίας)

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Εδώ βρίσκονται οι αναρτήσεις της πρώτης «βουτιάς από ψηλά» που «χάθηκε» στα σκοτεινά σοκάκια του Blogger (blogspot.com)!

(..σε κάποιες έχουν περισωθεί και τα σχόλια)

*************************************************************************************************************

1.8.10

He went to the beach alone..

Μάιος 2009. Alone. Lolek.

Αρκετό καιρό αργότερα ανακάλυψα το «Alone» και τα τραγούδια του καλλιτέχνη που βρίσκεται πίσω απ΄το όνομα Lolek, το οποίο μας θυμίζει την πολωνική σειρά κινουμένων σχεδίων Bolek + Lolek.
Άλλωστε αυτό ήταν και το όνομα με το οποίο ξεκίνησε τα μουσικά επαγγελματικά του βήματα ο Γιάννης Αναγνωστάτος-Lolek.
Ας πάρουμε όμως την ιστορία απ΄την αρχή..

Ο Γιάννης άρχισε να σπουδάζει μουσική στα δώδεκά του χρόνια.
Τότε ήταν που έμαθε να παίζει ακορντεόν (το αγαπημένο όργανο του πατέρα του, όπως ο ίδιος έχει πει).
Αργότερα έμαθε να παίζει κιθάρα και τύμπανα και στα χρόνια που ακολούθησαν λίγο μετά την εφηβεία του υπήρξε μέλος σε μουσικά γκρουπ (Mafia Maggots, Touched), για να καταλήξει στη δημιουργία των Bolek + Lolek μαζί με τον Αλέξανδρο Ηλιάκη.
Όταν το έτερο μέλος του γκρουπ αποχώρησε, ο Lolek έμεινε μόνος.
Συνέχισε μόνος λοιπόν τα μουσικά καλλιτεχνικά του βήματα και το 2009 κυκλοφόρησε το πρώτο του cd «Alone» (Inner Ear Records).

"Alone" (cd cover)

Το album περιλαμβάνει 10 τραγούδια με στίχους στην αγγλική γλώσσα.
Ο Lolek δεν υπηρετεί τη γλώσσα, αλλά το συναίσθημα (όπως ο ίδιος είχε αναφέρει σε συνέντευξή του)..κι είναι πολλά τα συναισθήματα που γεννιούνται ακούγοντας τα τραγούδια του.
Ακόμα κι αν η μουσική του έχει χαρακτηρισθεί «θλιμμένη» και «μελαγχολική», θα έλεγα ότι αδιόρατα η χαρά θα σε βρει σε κάποιο τραγούδι!
Η απλότητα των τραγουδιών είναι ακόμη ένα στοιχείο που σε κάνει να θέλεις να τ΄ακούς ξανά και ξανά!
(αντιθέτως με τη γνώμη κάποιων που θεωρούν τη λιτότητα αυτή μειονέκτημα..η μουσική και οι στίχοι δεν είναι πάντα απαραίτητο να «κρύβουν» κάτι, κύριοι..)

Σαφώς επηρεασμένη απ΄τη γλυκύτητα που μου αφήνουν κάθε φορά τα τραγούδια του «Alone» (ακόμα κι αν αυτή έρχεται μέσα από μελαγχολικούς ήχους), ζήτησα απ΄τον Γιάννη-Lolek-Αναγνωστάτο να μου απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις..εκτός προγράμματος!
Τον ευχαριστώ πολύ για την ευαισθησία του..
Ιδού ο μικρός μας διάλογος..

– Τι σε κάνει να χαμογελάς;
– Να βλέπω ανθρώπους που αγαπώ

– Πες μου ένα τραγούδι που σου αρέσει και εύχεσαι να το είχες γράψει εσύ!
– Το «μάλιστα κύριε» του Ζαμπέτα

– Ποιό είναι το συναίσθημα που σε χαρακτηρίζει περισσότερο;
– θλίψη

– Ποιό ήταν το μήνυμα που θα έγραφες σε χαρτί για να το στείλεις ταξίδι στη θάλασσα μέσα σ΄ένα μπουκάλι;
– θάνατος στις ευκολίες

– Τα όνειρά σου αλλάζουν χρώμα ανάλογα με την ώρα που τα βλέπεις (μέρα ή νύχτα);
– δε νομίζω

– Ποια είναι για σένα η αγαπημένη φωτογραφία;
– Δεν έχω κάποια

– Υπάρχει κάποιος δίσκος που να θεωρείς ότι έφόσον «συγκλόνισε» εσένα, αξίζει τον κόπο να τον προτείνεις για ακρόαση σε φίλους ή αγνώστους;
– Πολλοί…Ο πιο προσωπικός: Thalia Zedek-Been here and gone

– Ποια κινηματογραφική ταινία είναι αυτή για την οποία θα ήθελες να είχες γράψει εσύ τη μουσική;
– Στο «Νονό»

– Ποια πράξη θα χαρακτήριζες ως «βουτιά από ψηλά»;
– Κάθε πράξη που εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο και ελάχιστες πιθανότητες.

* οι φωτό είναι από τη σελίδα του Lolek στο MySpace (αυτές του cd ανήκουν στον Έκτορα Δημησιάνο και είναι τραβηγμένες στο ζαχαροπλαστείο «Βάρσος» της Κηφισιάς)
* ο Lolek έχει κάνει τη μουσική επιμέλεια θεατρικής παράστασης βασισμένης σε ποιήματα της Κικής Δημουλά, έχει μελοποιήσει στίχους ποιημάτων της Κατερίνας Γώγου και έχει μελοποιήσει επίσης το ποίημα «Κεριά» του Κων/νου Καβάφη.

(Ετικέτες: Ταλέντο εν όψει)

2 βουτιές:

ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ είπε… (4-8-10, 10:47)
Είναι υπέροχος… λατρεύουμε Lolek

new-girl-on-the-blog είπε… (4-8-10, 23:39)
Χαίρομαι!
🙂

(δυστυχώς κάποιες «αναποδιές» δεν μ΄άφησαν να τον δω όταν ήρθε στη Θεσ/νίκη 2 φορές..ελπίζω την τρίτη φορά να τα καταφέρω..!)

*************************************************************************************************************

6.8.10

..μικρά άνισα κομμάτια..

Παζλ..
η πρώτη σημασία.. «επιτραπέζιο παιχνίδι για έναν παίκτη, το οποίο συνίσταται στην αποκατάσταση μιας ζωγραφικής παράστασης που έχει τεμαχιστεί σε πολλά μικρά και ακανόνιστου σχήματος κομμάτια».
..Μοιάζει η ζωή σαν μια ζωγραφική παράσταση..κι αν έχει κομματιαστεί, μακάρι να ‘ναι πολλά τα κομμάτια..κι όσο περισσότερο ανόμοια μεταξύ τους….θα βρεθεί ο τρόπος αργά ή γρήγορα ν΄αποκαταστήσεις το αρχικό σχήμα της «παράστασης»..αρκεί να μην καταλήξει σε «show» (off)….
..στο παζλ αυτό θα ξεκινήσεις μόνος να σκέφτεσαι, να ψάχνεις, να δοκιμάζεις..
..με τον καιρό, θα ΄ναι καλό να βάλεις κι άλλους παίκτες στο παιχνίδι..(όλα είναι ωραιότερα όταν τα μοιράζεσαι)!

Παζλ..
η δεύτερη σημασία..»η γενική εικόνα μιας πραγματικότητας, την οποία προσπαθεί να συνθέσει κανείς σύμφωνα με κάποιες μάλλον υποθετικές συσχετίσεις ποικίλων γεγονότων και συμβάντων που εμφανίζονται ως ανεξάρτητα μεταξύ τους».
Εικόνα και πραγματικότητα…δεν σου «κολλάνε» οι έννοιες..αταίριαστες πολύ!
..Η πραγματικότητα δεν έχει εικόνα, ουσία (θέλεις να) έχει..
..Μα τι είδους σύνθεση μπορεί να βγει ενώνοντας υποθέσεις;

..Ένα παζλ εικόνων..

..ήταν το γράμμα που γράφτηκε..μα όταν έφτασε στον προορισμό του, ήθελες το χαρτί να είναι λευκό, να μη φανεί ο πόνος στης γραφής τις γραμμές..δεν άξιζε συναισθημάτων επιβράβευση ο παραλήπτης (αργά το σκέφτηκες!)…

..ήταν ένα γλυκάκι που έλιωσε..αλλοιώθηκε στην όψη εξαιτίας της απογοήτευσης τη ζέστη…για γεύση δεν ξέρεις (δεν τόλμησες)..
..ένας στόχος κοινός…καλυμμένος απ΄τη μια πλευρά, ξεδιάντροπα εμφανής απ΄την άλλη..καταστράφηκε η χαρά της προσμονής..
..σε βρήκε το ξημέρωμα να γυαλίζεις τα όνειρά σου σα να ΄ναι ασημικά (δεν ονειρεύτηκες τίποτα καινούργιο τη νύχτα)..
..καλύτερα θα ήταν να είχες ένα παζλ, να προσπαθείς να το φτιάξεις (κι ας σε κορόιδευαν οι γύρω που τόσο αργείς-πού να ΄ξεραν ότι επίτηδες το κάνεις..)!
* μουσική συνοδεία «Jigsaw puzzle blues»-FLEETWOOD MAC

*************************************************************************************************************

10.8.10

Γιώργος Κατσάνος: «Ξέρετε, παίζω και πριόνι»!

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί αναδημοσίευση της συνέντευξης που έδωσε ο Γιώργος Κατσάνος στην Ευάννα Βενάρδου (περιοδικό «Επτά», 13-6-10).

Ο Γιώργος Κατσάνος έκλεψε την παράσταση στις εμφανίσεις του Φοίβου Δεληβοριά στο «Μετρό» τον περσινό χειμώνα: έπαιζε εναλλάξ 24 σπάνια όργανα.

Ιδρυτικό μέλος της «Απόδρασης» και του γκρουπ «Eos», ο 42χρονος συνομιλητής μας, που έχει συνεργαστεί και με τους Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Κωνσταντίνο Ρήγο και Λουδοβίκο των Ανωγείων, σπούδασε πιάνο αλλά και κρουστά:

«Ήδη από τα πέντε μου έφτιαχνα ντραμ σετ με κατσαρόλες και χρησιμοποιούσα για μπαγκέτες βελόνες πλεξίματος».

Έπειτα από μερικά χρόνια έφτασε να σπουδάζει τζαζ πιάνο στο περίφημο Μπέρκλεϊ στη Βοστόνη:

«Εκεί ένιωσα πως βρίσκομαι στον παράδεισο για τους μουσικούς. Με γοήτευε οτιδήποτε παράγει τον πιο παράξενο και ξεχασμένο ήχο».

Και άρχισε να ψάχνει μανιωδώς τα όργανα που τους γεννούσαν. Πολλά τα εντόπισε μέσω Ίντερνετ σε Αμερική, Φινλανδία, Παρίσι, Γερμανία, Ιταλία.

«Τα περισσότερα πράγματα για τον ήχο, τα έμαθα από έναν καπετάνιο που ασχολείτο με την αστροφυσική, τον Δημήτρη Λαβδιώτη», προσθέτει. «Με έμαθε πως τα πάντα είναι ήχος και χάος».

Ο πρώτος του προσωπικός δίσκος ήταν το «Blur». Με την πολυπληθή μουσική παρέα του συμμετέχει σήμερα και σε περφόρμανς παιδικού θεάτρου που ανεβάζει με τη γυναίκα του, την εικαστικό Άννα Δαμίγου, η οποία ζωγραφίζει, γράφει, σκηνοθετεί και ενίοτε φτιάχνει και όργανα για τον άντρα της.

Όπως ένα πιατίνι που ακούγεται σαν αστραπή. «Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια λιλιπούτεια εκδοχή του θάντερσιτ, που κανονικά είναι τεράστιο, 2Χ2, και χρησιμοποιείται από τη συμφωνική ορχήστρα ως όργανο εφέ για βροντή».

thundersheet

Η ομάδα τους λέγεται «Lost Circus group».

Αλλά βέβαια ο Γ. Κατσάνος δεν σταματά να ψάχνει. Έτσι εντόπισε το waterphone, ένα ατσάλινο δοχείο με χάλκινες ράβδους στο οποίο βάζεις νερό, παίζεται δε με δοξάρι για τσέλο, βγάζει έναν ήχο που θυμίζει φάλαινα και χρησιμοποιείται συχνά ως εφέ σε ταινίες. «Συχνότατα δε όταν κάνει την εμφάνισή του ένα φάντασμα!».

waterphone

Το θέρεμιν πάλι παίζεται χωρίς να το αγγίζεις: «Όσο πλησιάζεις την δεξιά του κεραία αλλάζει ο ήχος. Είναι το πρώτο συνθεσάιζερ, ανακαλύφθηκε το 1928 από τον Ρώσο Λέο Θέρεμιν και χρησιμοποιείται περισσότερο στο χώρο της αβάν γκαρντ».

theremin

Το στυλόφωνο χωράει σε μια τσέπη και παίζεται με ένα…στυλό («το βρήκα σε ένα παλιατζίδικο με 20 ευρώ»)!

stylophone

Το trainbox βγάζει τον ήχο του τρένου. Το αιθερόφωνο αξιοποιεί τον αέρα. Το καλίμπα είναι «ένα αφρικανικό οργανάκι που παίζεται μόνο με αντίχειρες, σαν πιάνο του αντίχειρα δηλαδή, και παίζει παραδοσιακή αφρικανική μουσική».

kalimba

Και το καζού είναι ένα μικρό πνευστό που μιμείται τον ήχο της τρομπέτας.

kazoo

Την παράσταση κλέβει ένα απίστευτο πιάνο-μινιατούρα. «Είναι παιδικό, αλλά τόσο καλής ποιότητας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε ηχογραφήσεις. Βγάζει ήχο παραμυθένιο».

Όσο για το μουσικό πριόνι, «έχει μήκος ένα μέτρο και κάτι, δεν έχει δόντια, και παίζεται με δοξάρι ή με ένα σφυράκι. Παραδόξως δεν το χρησιμοποιούν πολύ. Οι κλασικοί κρουστοί το χρησιμοποιούν κυρίως για μουσικό ηχόχρωμα βάσει οδηγίας του συνθέτη».

musical (singing) saw

Ο μεγάλος σταρ όμως είναι το χανγκ: το εκπληκτικό αυτό μουσικό όργανο μοιάζει με ιπτάμενο δίσκο ή ασημί ασπίδα, βγάζει έναν μεταλλικό, απαλό ήχο, και επινοήθηκε μόλις το 2000. «Δυστυχώς το εργοστάσιο που τα κατασκεύαζε έκλεισε και τα πουλάει μόνο ο ίδιος ο δημιουργός του, ένας Ελβετός, μετά από ειδική παραγγελία: πρέπει να του στείλεις γράμμα, να σε δει, και αν του αρέσεις, στο φτιάχνει».

hang drum

Ασυνήθιστα δεν είναι μόνο τα όργανα, αλλά και το είδος της συντήρησης που χρειάζονται: «Στο μουσικό πριόνι χρησιμοποιώ λάδι για την αλυσίδα μηχανής».

Και πώς έμαθε να τα παίζει όλ΄αυτά; «Μόνος μου. Το πιάνο είναι μια γερή βάση για να παίζεις πολλά όργανα. Σκέφτεσαι σαν ορχήστρα: το ένα χέρι παίζει μελωδία και το άλλο το ακομπανιάρει. Ποιος ξέρει; Ίσως είναι προκαθορισμένο να κάνουμε κάτι. Κάποιοι το λένε θεό, άλλοι μουσική».

Άλλοι τους αποκαλούν «Άνθρωποι-Ορχήστρα»..προτιμώ να τους λέω ανθρώπους με πάθος για τη μουσική, που ψάχνουν την έκφραση του ήχου μακριά από τα τετριμμένα, τα εύκολα και τα «πιασιάρικα»..

Ο Γιώργος Κατσάνος είναι σίγουρα ένας απ΄αυτούς..!

* φωτό του Γ. Κατσάνου: (Π. Πετρόπουλος) από εδώ

* το κείμενο αναδημοσιεύθηκε κατόπιν αδείας της κ. Βενάρδου, την οποία ευχαριστώ πολύ!

6 βουτιές:

Ευρύνοος είπε… (10-8-10, 12:44)

Απίθανη ικανότητα κάποιων να καταφέρνουν να δίνουν ζωή σε τόσα μουσικά όργανα..

το hangdrum έχει καταπληκτικό ήχο!!

http://www.youtube.com/watch?v=wqHb_xXX7Ps

Καλημέρα M.!

🙂

new-girl-on-the-blog είπε… (11-8-10, 1:36)

Ναι, δεν είναι;

Όντως, καταπληκτικός (ευχαριστώ για το «δείγμα», υπέροχο..)!

Καλημέρα, Τ.!
🙂

Iανος είπε… (11-8-10, 20:08)

βρε κοίτα τι μαθαίνει κάνεις …
Μπράβο του του ανθρώπου! Ξεχειλίζει το ταλέντο από μέσα του! :)))

new-girl-on-the-blog είπε… (11-8-10, 22:52)

Eίδες; Άκουσες;
Ταλέντο, δε λες τίποτα!
🙂

the boy with the arab strap είπε… (16-8-10, 19:45)

ολα αυτα , απιστευτος !!!!!

new-girl-on-the-blog είπε… (16-8-10, 20:03)

Πράγματι!
(θα φροντίσω να τον ακούσω και live)

*************************************************************************************************************

21.8.10

..ποίηση δανεική για συντροφιά..

(…)

«..αν κάποια μέρα κατορθώσω τέλος να διαφύγω,

θ΄ανοίξω ένα μικρό μαγαζί, κάπου απόμερα,

και θα πουλάω πικρά πράγματα: μικρά βαλσαμωμένα ζώα,

βιογραφίες φτωχών,

βλέφαρα που δεν έκλεισαν ποτέ και, φυσικά, απερίσκεπτα καμινέτα.»

(εμπόριο άψυχων δευτερολέπτων και σκέψης άμυαλης, με το ζύγι..μα ήταν αυτή η διαφυγή που ονειρεύτηκες;)

«Στην είσοδο θα γράψω: «δωροδοκήστε τον αντικρινό τυφλό-αυτός μόνον ξέρει».

Και τα βράδυα θα κάθομαι στην πόρτα, με το μαύρο καπέλο μου κι ένα δίσκο ζαχαροπλαστείου στα χέρια κι όποιος καταλάβει!»

(Ο δίσκος άδειος. Ο δίσκος γεμάτος.

Λαθραία γλυκά που χαρίζεις απλόχερα χωρίς δεύτερη σκέψη..κι η άχνη ζάχαρη αφήνει στο πάνω χείλος μικρές λευκές κουκκίδες..σαν πάχνη πρωινή..)

«Κι ίσως κάποτε ξανάρθει εκείνη η αστεία γριά, με το μικρό της χαμόγελο πιασμένο με καρφίτσες…»

(…)

«..βρέχει σ΄όλον τον κόσμο τώρα, όπως θα ΄λεγε ένας παλιός ποιητής,

κι οι πραγματικές ιστορίες έγιναν σπάνιες.»

(..κι η αλήθεια σπάνια εμφανίζεται πια..της προτείνουν μόνο κάτι ρόλους ανάξιους της καριέρας της …αρνείται με αξιοπρέπεια…αντιστέκεται..ακόμα..)

(ποίηση: δανεική – «Ο διάβολος με το κηροπήγιο» του Τάσου Λειβαδίτη)

(σχόλια εγκλωβισμένα σε παρενθέσεις: δικά μου)

(φωτό: του Kenneth Pasternak)

(αν ακουγόταν μουσική: «The kursk», Matt Elliott)

(Ετικέτες: ποίηση για ονειροπόληση)

2 βουτιές:

ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ είπε… (21-8-10, 23:41)

Απλά ένα όνειρο του πριν, στο τώρα … για το μετά…

new-girl-on-the-blog είπε… (22-8-10, 17:55)

Απλά..

*************************************************************************************************************

27.8.10

Ode to autumn!

Το φθινόπωρο δεν είναι ακριβώς..»my cup of tea» (τσ..τσ..), αλλά λόγω του ότι η ζέστη του καλοκαιριού έχει φτάσει σε αφόρητα επίπεδα και οι διακοπές τέλος για φέτος (σημειωτέον ότι έχω βουτήξει στη θάλασσα μόνο 2 φορές-μ΄έφαγαν τα εξωτερικά πάλι!)…

..ε, πολύ θέλει για να φωνάξω «δε θέλω άλλη ζέστηηη!!» ;

(σχετικό-άσχετο: πού είναι εκείνη η ωραιότατη βραδυνή παγωνιά στο Νεστόριο, το βράδυ της 31ης Ιουλίου, στο River festival;;;)

Για σήμερα λοιπόν, οι μουσικές επιλογές του ιστολογίου αυτού θα είναι άκρως φθινοπωρινές, μπας και δροσίσει λίγο εδώ μέσα!

(χμ…μάλλον ήρθε η ώρα ν΄αλλάξω και το φόντο…άφησα την άνοιξη να (κατα)κυριεύει το ιστολόγιο πολύ καιρό τώρα, μου φαίνεται!)

Ξεκινάμε με..

«Early autumn»

(στίχοι: Johnny Mercer, μουσική: Ralph Burns και Woody Herman, πρώτη εκτέλεση: Woody Herman-1949)

Εδώ θα το ακούσουμε απ΄τον σαξοφωνίστα Stan Getz!

Κι ας προχωρήσουμε έχοντας κατά νου τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου..

«September song»

(στίχοι: Maxwell Anderson, μουσική: Kurt Weill, πρώτη εκτέλεση:Walter Huston-1938, στο μιούζικαλ του Broadway «Knickerbocker holiday»)

Αυτή είναι η πρώτη εκτέλεση..

Της Sarah Vaughan (1955) όμως είναι αυτή που προτιμώ..

(..το 1984 το ακούσαμε και από τον Ian Mc Culloch..εδώ το ακούμε ξανά!)

..κάτι καινούργιο τώρα..

«Autumn lullaby» (δίσκος: Leave your sleep-NATALIE MERCHANT, 2010)
Αλλάζουμε μήνα γρήγορα!

«October sunshine», ένα ωραίο ορχηστρικό κομμάτι τωνMercury Rev ..

(δίσκος: Snowflake midnight, 2008)
Γυρνάμε και πάλι στα παλιά..

«Autumn leaves»

..τόσοι και τόσοι το ΄χουν τραγουδήσει ή το ΄χουν διασκευάσει σε instrumental έκδοση..

Wynton Marsalis, Miles Davis, Diana Krall, Lou Rawles, Nat King Cole (το τραγούδησε στην ομώνυμη ταινία του 1956), Barbra Streisand, Louis Prima (με την Keely Smith)…πολλά ονόματα….

..αρχικά γαλλικό τραγούδι, «Les feuilles mortes»-1945 (στίχοι:Jacques Prévert, μουσική: Josheph Kosma, πρώτη εκτέλεση: Yves Montand στην ταινία του 1946 «Les Portes de la Nuit»).

Πολύ ωραία (δίγλωσση) εκτέλεση αυτή της Edith Piaf ..

Το 1947 ο Johnny Mercer έγραψε στίχους στη αγγλική γλώσσα και το τραγούδησε πρώτη η Jo Stafford .

Αντ΄αυτής όμως παραθέτω μια ιδιαίτερη εκτέλεση..αυτή των Tiger Lillies!
(δίσκος: Births, marriages and deaths, 1994)

Κι ερχόμαστε στον τελευταίο μήνα..

..Morrissey και «November spawned a monster», single του 1990.

Απ΄τα πολυ-αγαπημένα τραγούδια του ίδιου (δεδομένου ότι το τραγουδάει πολύ συχνά στις live εμφανίσεις του)!

(περιλαμβάνεται στη συλλογή «Bona drug», 1990).

Ψύχρανε ο καιρός..!

..ένα «Autumn sweater» νομίζω εχρειάζεται! ..Yo La Tengo!

(δίσκος: I can hear the heart beating as one, 1997).
Λέω να κλείσω με Gorillaz!

«November has come» -σε συνεργασία με τον hip hopper MF Doom

(δίσκος: «Demon days», 2005)