Βουτιά από ψηλά..

(σε μνήμες αμνησίας και καπνούς της φαντασίας)

ΙΟΥΛΙΟΣ

Εδώ βρίσκονται οι αναρτήσεις της πρώτης «βουτιάς από ψηλά» που «χάθηκε» στα σκοτεινά σοκάκια του Blogger (blogspot.com)!

(..σε κάποιες έχουν περισωθεί και τα σχόλια)

************************************************************************************************************

1.7.2009

..θα χαθώ..χάνομαι….

..πώς έρχεται η στιγμή που η βαλβίδα αποσυμπίεσης του νου
βγαίνει ξαφνικά out of order!
..Μα είναι ξαφνικά;

Δε μπορεί..τόσον καιρό είχες προειδοποιήσεις…

ναι, αυτές που αγνόησες…

αυτές για τις οποίες σκέφτηκες..
«ε, δε θα ΄ναι κι η τελευταία!»

..Κι ήταν η τελευταία..!

Τώρα τι θα κάνεις;

Πού θα στραφείς, αιχμάλωτη του εαυτού σου,
για να μπορέσεις ν΄αποφύγεις το σκοτάδι;

Το σκοτάδι που ίσως και ν΄αποζητούσες πολλές φορές στο παρελθόν..

το χαιρόσουν…

τώρα το φοβάσαι…!

..Μπορεί απόψε να ΄ναι η παραμονή της νύχτας που θα συμβεί,
μπορεί και όχι!

Θα τ΄αποφύγεις;

Θέλεις να τ΄αποφύγεις;

Ποιός ήταν ο σκοπός σου κάποτε;

Ήταν ένας ή παραπάνω;

Ξέχασες;

(είναι κι αυτή η βαλβίδα που βρήκε την ώρα να μη λειτουργεί..)

..Πού βαδίζεις μόνη;

Οι χαρακιές του χρόνου είναι εναντίον σου..

σκοντάφτεις σε μια ρωγμή μιας πλάκας του πεζοδρομίου…

βρίζεις και συνεχίζεις να περπατάς…

στην αρχή γρήγορα..

μετά αργά…

..Κι αν προλάβαινες να ξορκίσεις τη φυγή;

Δεν προλαβαίνεις!

..Κι αν κάτι σωθεί…

(μα..θα σωθεί;)

Μην προσπαθήσεις!

Ανώφελο!

Θα προσπαθήσω…μ΄όλη μου τη δύναμη..!

Δε θα προσπαθήσω..

..Ας χαθώ…

* ο «λερωμένος» ουρανός της φωτογραφίας είναι καλοκαιρινός..κι ο ήχος που του ταιριάζει είναι φθινοπωρινός…μπορεί και χειμωνιάτικος…«Pavement cracks» απ΄τη φωνή της Annie Lennox…

************************************************************************************************************

4.7.09

..summertime!

Φώς..Λάμψη..Ζέστη…Κίτρινο…Πορτοκαλί..Ήλιος!

Δροσιά…Παιχνίδι..Απέραντο Γαλάζιο…Κύματα….Θάλασσα!

Ξεκούραση…Διασκέδαση..Ανεμελιά…

Χρώματα…Καλοκαίρι…Διακοπές!

* ..και για το απερίφραστον του λόγου….ναι, φεύγω για καλοκαιρινές διακοπές!!! (ακολουθεί παραλήρημα χαράς)

* ..μουσική επένδυση: «Summertime» («Porgy and Bess» , George Gershwin)

*************************************************************************************************************

20.7.09

Ζώνη τροπική..

tiare (Tahitian gardenia)

Κατά καιρούς ακούμε για τροπικά νησιά, τον Τροπικό του Καρκίνου ή του Αιγόκερου, τους τροπικούς κυκλώνες, την τροπική καταιγίδα…μα για….τροπική σκέψη;
..Δεν ξέρω αν ο όρος ευσταθεί, αλλά ακόμη κι αν είναι ανύπαρκτος..χαρακτηρίζει την ύπαρξή μου τα τελευταία χρόνια!
Στη σκέψη δεν επικρατεί πια εκείνο το (σωτήριο;) εύκρατο κλίμα (το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ως κλίμα «μετριότητας», αλλά πολύ με βόλευε)…πάνε εκείνες οι (καλές;) εποχές!
Κι η τροπική μου σκέψη με οδηγεί άλλοτε σε δυνατή βροχή συναισθημάτων, άλλοτε σε καύσωνα ενώ έξω η θερμοκρασία είναι -2 βαθμοί, καμιά φορά σε κυκλώνες τρομερούς που μου φέρνουν σκοτοδίνη!
Συχνά όμως η (αγαπημένη) τροπική σκέψη μου χαρίζει απλόχερα φρούτα εξωτικά…γκουάβα, παπάγια…του πάθους (κι είναι τόσο σπάνιο αυτό..το πάθος; ..το φρούτο;)!
..Μια φορά η σκέψη μου είχε φέρει να πιώ ranon’ampango, ποτό απ΄τη μακρινή Μαδαγασκάρη..δε θυμάμαι τη γεύση, συγκράτησα τ΄όνομά του μόνο (..αντιθέτως καμιά φορά δε θυμόμαστε ποιο πρόσωπο αντιστοιχεί σε ποιό όνομα, αλλά η μυρωδιά του μας είναι τόσο οικεία….)
Πού και πού η βλάστηση του (τροπικού πια) μυαλού μου θεριεύει, χωρίς όμως να γίνεται απειλητική…είναι τότε που εμφανίζονται οι πρώτοι κοκκοφοίνικες και τα εκπληκτικά tiare…τι θαυμάσιο λουλούδι, με πόσο γλυκό άρωμα! Το άρωμα της Ταϊτινής γαρδένιας (διότι περί αυτής πρόκειται) είναι ασύγκριτο..!
Όλα γύρω παίρνουν το χρώμα αυτής της γαρδένιας κι επάνω (αν θέλεις) μπορείς να ζωγραφίσεις με τα χρώματα της ίριδας ό,τι πιο χαρούμενο, λυπημένο, τρελό ή γνωστικό σε συνεπαίρνει εκείνη τη στιγμή!! Ή μπορείς απλά να απολαύσεις την ησυχία του λευκού…
Τον τελευταίο καιρό το τροπικόν του μυαλού μου τείνει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας μου….είναι κάποιες φράσεις που όταν τις ακούω ή τις διαβάζω νιώθω πως ανεβάζω πυρετό…τροπικό πυρετό…αυτόν τον μεθυστικό πυρετό της γεύσης του (τροπικού) φρούτου του πάθους, του (τροπικού) μεθυστικού αρώματος του tiare oil…
Απ΄το βάθος ακούω τον ήχο των Tropical Jazz Big Band + Akira Jimbo, να παίζουν το «Machete» και τρέχω κατά κει….!

* photo by cqoi63 (από το flickr)

*************************************************************************************************************

21.7.09

..χρώματα καλοκαιρινής από-δρασης!

..αυτό το καλοκαίρι ταξίδεψα…
..πήγα στη θάλασσα και χόρτασε το βλέμμα μου γαλάζιο…

Χαλκιδική

..θαύμασα μια καθηλωτική απόδοση της θλίψης σ΄ ένα έργο του Dali….

..υποκλίθηκα μπροστά στο ταλέντο του Gaudi…

Casa Milà (La Pedrera), Barcelona-Spain

…κι όταν ικανοποίησα τη λαιμαργία μου για εικόνες, χρώματα, ιδέες….γύρισα πίσω χαρούμενη και μ΄ένα δώρο για τον καθένα σας….κερνάω χυμό..φρέσκο, δροσερό και καλοκαιρινό!! ..Διαλέξτε γεύση…θα τον πιούμε παρέα, ακούγοντας «Ska de la tierra» απ΄τη BEBE!

Mercat de Sant Josep de la Boqueria, Barcelona-Spain

..στην υγειά μας!

* οι φωτό είναι αφιερωμένες σε όλους σας…ειδικά όμως στον Τάσο (τον «τρελό του χωριού»), γιατί του είχα υποσχεθεί πως επιστρέφοντας απ΄τις διακοπές μου θα του έφερνα εικόνες, για να νιώσει κι ο ίδιος λίγο «τυχερός»!
* ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Thalassokrator-α, ο οποίος μου έμαθε τον τρόπο να προσθέτω πολλές φωτογραφίες σε μία ανάρτηση!

************************************************************************************************************

23.7.09

Πήρα δρόμο..!

Είναι ο χρόνος ή μήπως ο πόνος που λεηλατεί πιο αιμοβόρικα την ψυχή μας;
Φόβος παραμονεύει στη σκιά του εαυτού μας..φόβος πως τα όνειρά μας ειναι αντίγραφα των επιθυμιών των άλλων…των άλλων που ζηλέψαμε, που αγαπήσαμε, που τους κλέψαμε υποσυνείδητα (;) τις επιθυμίες και αφού τις ξεπατικώσαμε…κάναμε όνειρα!
Απ΄το μισο-κατεστραμμένο ηχείο της καρδιάς η μουσική εξακολουθεί ν΄ακούγεται; (Παραμορφωμένη;)
Θα βρει μια χαραμάδα για να βγει και ν΄ακουστεί πάλι; (..σαν τη σχισμή στο ξύλινο βαρέλι που βρήκε ο δυόσμος και ξεπρόβαλλε καμαρωτός, σε ταβερνάκι στον Άγιο Νικήτα, στη Λευκάδα, το καλοκαίρι του 2006!)
Μήπως οι καλοκαιρινοί άνθρωποι είναι φιγούρες που θ΄ απομακρυνθούν και θα χαθούν με το πρώτο φθινοπωρινό σύννεφο;
Χώρος……ανάγκη γι΄αναπνοή σε αέρα ελεύθερο..
Χαμόγελο…δυσκολεύεται καμά φορά στους χωματόδρομους της αδιαφορίας και του κακορίζικου εγωισμού..μα αλώβητο ξεφεύγει και φωτίζει πρόσωπα και καταλήξεις λέξεων…Πάντα νικητής..ακόμα και σε μάχη άνιση ή σε στείρες εποχές….
Η αγαπημένη μου εποχή ήταν η άνοιξη..δεν είναι πια, αφού σταμάτησε να ΄ρχεται..ή καλύφθηκε από εποχές δυνατότερες απ΄την ίδια…
Την αποζητώ…σε μέρες χαρά Θεού, σε βλέμματα καθαρά, σε αρώματα λουλουδάτα..!
Σήμερα το πρωί μπαίνω σε ταξί κι ο οδηγός γυρίζει και μου λέει (με τη χαρακτηριστική Σαλονικιώτικη προφορά): «αχ, με μοσχοβόλησες τ΄αμάξι..»!
Ο Τάσος Λειβαδίτης είχε γράψει:
«Καμιά φορά, ενώ είναι ησυχία, το σπίτι τραντάζεται άξαφνα, τα ποτήρια τρέμουν πάνω στο τραπέζι, ένα κάδρο μετακινείται-και τότε σκέφτομαι πως κάποιοι είναι έξω και βαδίζουν είναι έξω και βαδίζουν σε νέες εποχές».
Σκέψεις που πήραν λάθος δρόμο, αλλά βρήκαν το δρόμο τους..!
Πάμε για νέες εποχές!

************************************************************************************************************

28.7.09

..βάλε στα μάτια πορτοκαλί!!

Κάποτε σ΄ένα γραφείο..
..κάναμε πλάκα με μια συνάδελφο (καλή της ώρα!)…έπαιρνα εγώ έναν χάρακα, απ΄αυτούς τους πλαστικούς, που έχουν πορτοκαλί χρώμα και τον έφερνα στα μάτια μου μπροστά λέγοντας «Τι ωραίος που φαίνεται ο κόσμος όταν είναι πορτοκαλί!» ..Γέλια!
Όταν μας «έπνιγε» η δουλειά, έπιανα αμέσως τον πορτοκαλί χάρακα και φώναζα «Κοίτα, ο κόσμος πάλι πορτοκαλί είναι!», καθώς κοιτούσα μέσα απ΄αυτόν..και ξεσπάγαμε σε γέλια!!
Έπαιρνε το μυαλό ανάσα..κι αυτό, όσο να πεις, είναι σπουδαίο..!
Στο γραφείο που βρέθηκα τα τελευταία χρόνια δεν έχω πορτοκαλί χάρακα…είχα έναν διάφανο-αδιάφορο..χάθηκε μια μέρα κι εγώ αντί να τον αντικαταστήσω μ΄έναν χαρούμενο-πορτοκαλί-χάρακα..βρήκα ένα ίδιο..διάφανο και αδιάφορο…
Ποτέ ως τώρα δεν τον είχα φέρει στα μάτια μου εμπρός….ξέρω από πριν πως μαγικές εικόνες με φωτεινό χαρούμενο κόσμο, δεθα μου χαρίσει..κι ας το ευχόμουν..!
(πώς είναι άμα βρίσκεσαι μπροστά σ΄έναν καθρέφτη και κοιτώντας το είδωλό σου δε βλέπεις τίποτ΄άλλο παρά μόνο τον εαυτό σου; Τότε ίσως να εύχεσαι να ήταν ο καθρέφτης παραμορφωτικός..ίσως για να έχεις την ευκαιρία να δεις τον εαυτό σου όπως «είναι» κι όχι όπως φαίνεται»…)
Νοσταλγώ τον πορτοκαλί μου χάρακα, που τα ΄δειχνε όλα χαρούμενα και φωτεινά..(κι ας μην ήταν!) ..Για λίγες στιγμές τα μάτια λυτρώνονταν σε τόπο μαγικό!
Νομίζω πως το «Orange crush» των REM είναι ό,τι καλύτερο για να ταξιδέψω στον όμορφο-πορτοκαλί-μου-κόσμο!

* η φωτό απεικονίζει ένα (ίσως) μαγικό σημείο της γης..το βορειότερο σημείο της Ευρώπης, το Βόρειο Ακρωτήριο (Nordkapp), στη Νορβηγία (μου την έστειλαν πριν από λίγη ώρα..)…πώς θα φαινόταν άραγε μέσα απ΄τον πορτοκαλί-μου-μαγικό-χάρακα;

************************************************************************************************************

29.7.09

~Ο καλλιτέχνης με την κιμωλία~

Καλλιτέχνης στο δρόμο (κι όχι καλλιτέχνης του δρόμου)!
Ζωγραφίζει με μια κιμωλία στα πεζοδρόμια!
Παίρνει τις πολύχρωμες κιμωλίες του και δημιουργεί!
Κι αν δούμε τα έργα του από συγκεκριμένη γωνία..φαίνονται τρισδιάστατα!
Οπτικές…ψευδαισθήσεις!

«Δυό κόσμοι»..μέσα κι έξω απ΄τη θάλασσα!
…επιφάνεια και βυθός..